2 Ocak 2014 Perşembe

anne bunu bir an önce oku.

Anne bunu sadece, sen çıktıktan sonra okuyasın diye yazıyorum, zaten şu an başka  ne yapılır bilmiyorum.Bir sürü mesaj da attım, onları da bilahare alırsın. Eve geldik, dayım ve teyzem de bizde...Uyuyabileceğimi sanmıyorum, böyle bir gecede ne yapılır ben bilmiyorum.

Anne, iyi olman lazım, çünkü anneler iyi olmak zorundadır. Bütün anneler iyidir, öyle yaratılmışlardır...Babalardan bahsetmeyeceğim ben hiç, çünkü onları sevmiyoruz. Dedem hariç... Beni arayıp "Kuzucum Allah acil şifalar versin, iyi olacak ..." derken gözyaşlarını tutamayan maviş gözlü dedeleri o kategoriye sokmak ayıp olur. Bütün gece dualar okumuştur şimdi , tahmin edersin. Salak Seda da bugün hastaneye , "zikir duaları" adlı bir kitap getirmiş, maaile ziyaretlerinde... Güleyim mi ağlayayım mı bilemedim. Şunları saçmaladıktan sonra okuyacağım o kitabı da.

Anne, evi topladım. Kafamı toplayabilsem çok iyi olacak. Ağlamaktan yoruldum, ve emin ol sen çıktıktan sonra temizlikten yorulacağım günleri yaşayacağım. Metanetli ol, dersin ya hep bana; bak bugün gerçekten oldum. Milleti arayıp saatlerce bilgi verdim mesela...Sonra o pis hastanenin koridorlarında düşüp bayılmadım, kanım çekilecek gibi olduğunda da. İyi olacak dedim, dualar ettim, empati kurmak için elimden geleni yaptım, ağrılarının azalması için ne yapılır bilmiyordum ama metanetli oldum, hiçbir halt olamazken ben o kasvetli koridorlarda...

Anne, yoğun bakıma bütün duygularımı yatırdın sadece kendini değil...

Lütfen iyi ol, bu kadar yoğunluk bana ağır geliyor.

Sandığından daha fazla insan senin için dua ediyor...

Şu satırları okuyan bile eder, o kadar diyeyim sana...

Seni çok seviyoruz.

10 yorum: