16 Kasım 2018 Cuma

anahtarları bırak, kapıları kırdım

Burası benim arka bahçem Rıfkı.

Burası benim kimsenin bilmediği odam, gizli geçitim.

Ben burada güneşe baktım, ölümle yüzleştim.

Bütün çiçekleri kuruttum, sonra tekrar yenilerini ektim.

Tehlikeli şiirler okudum, dünyaya sataştım.

Ağladım, güldüm, küfrettim.

İki adımlık yerkürenin* bütün arka bahçelerinden geçtim.

Şimdi sana bu yazıyı başka bir odanın kapısının ardında yazıyorum. Buradaki kapının ne kadar güzel olduğunu, ne kadar benim kapım olduğunu unutmuşum. Ama hayat bildiğin üzere hatırlatmakta ustadır Rıfkı. Başka kapılardan geçerken, tekmelediğin kapıları hatırlarsın. Kilitleyip arkasında saatlerce ağladıklarını... Omuz attığın, camlarını indirdiğin kapıları saymıyorum. Anahtarının nerede olduğunu unuttuğun ya da anahtarlarını gizli bir köşede sakladığın kapılar da var tabii.

Geçtiğim kapılarda; bıraktığım, dağıttığım, kaybettiğim çok şey var. Bulduklarım da var Rıfkı. Kapılara haksızlık edemem. Kazık kadar yaşını başını almış bir kadına dönüşürken, eyvallah etmediğim kapılar da var. Kapılar diyorum Rıfkı. Burası benim en sevdiğim kapılardan biri.

Kendi kişisel evrenime yeni bir kapı açtım şu dönemde Rıfkı.

Artık, anahtarları bırak. Kapıları kırdım.





4 yorum:

  1. Ne güzel gizli bir bahçeymiş tüm bu yazılanlar, en güzel şeyler hep az bilinir; yaşamın değeri gibi belki de. 2013 yılında sık kullanılanlarıma atıp okumak için 2019 yılının gayet yağmurlu gayet depresif ve gayet gri bir gününe denk gelmem, hiç tanımadığım eski dostumla hiç bilmediğim bir yerde karşılaşmak gibi.. keşke 2013 yılında okusaymışım da bazı hatalarıma önceden engel olmama katkısı olsaymış yada iyi ki okumamışım ki yaşayarak öğrenmişim kahrolası bağzı! şeyleri bilemedim.. ikizlerde değilim halbuki ama yazılar çarptı sanırım kahve ayıltamadı bir doz daha.. :) yaşanmışlıkları bu kadar içten ve akıcı bir şekilde paylaşan yazara kendi hazinesini bizlerle paylaştığı için sevgilerle..

    insanın insana duyduğu özlem değil bu, insanın zamana duyduğu özlem. Benim zamanım olmayan zamanları özlüyorum

    Nostaljinin, Grekçe Nostos = yuvaya dönüş sözcüğü ile Latince Algia = hastalık sözcüklerinin birleşmesinden oluştuğunu öğrendim bugün

    Oportünizm ya da fırsatçılık olaylardan bencil avantajlar edinen bilinçli politika ve uygulamadır. Prensiplere ve diğer bireylerin karşılaşacağı sonuçlara asgari önem verir. Fırsatçı eylemler öz ilgi alanınca güdülenir.

    Siddhartha kitabı acının tanımı

    Bir gün bir âşık sevgilisinin kapısını çalar. Sevgili içerden seslenir.”Kapıyı kim çalıyor?"diye. Âşık
    "Benim, ben." deyince sevgilisi ona:,"Git buradan! Sen henüz olgunlaşmış değilsin," diyerek kapıyıaçmaz. Bizim bu zavallı âşık yollara düşer acıyla. Tam bir yıl sonra geri döner ve sevgilisinin kapısını tekrar çalar. Sevgili yine sorar. "Kapıyı kim çalıyor, kim o!" diye. Bu defa aşık: “Sensin, sen" diye yanıtlar. Bu kez sevgili kapıyı açar ve:

    -"Mademki sen ben oldun, ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz,"

    YanıtlaSil
  2. harika yazılmış bayıldım açıkcası.

    YanıtlaSil
  3. Çok teşekkür ederim . Zamanla aram benim de iyi değil 2013’ten bu yana. Bir zaman sonra birkaç şey birine dokundu ise ne mutlu bana ../

    YanıtlaSil