eksiklilikler

Uyuyamıyorum Rıfkı. İşin daha kötüsü bu uyuyamadığım gecelerde hiçbir şey yapmıyorum. Kitap okursam uykum geliyor, eğer şimdi uyursam işe yetişememekten korkuyorum; film izleyecek olsam o filmin sonunu getirebileceğime emin olmadığım için... Anladığın üzere yine depreşmelerdeyim Rıfkı. Yine yarım yamalak, sersem sepelek, ezik büzük...

Kadınlara bakıyorum. Erkeklere bakıyorum sonra. Yetmiyor. Çok eski zamanlarda yaşamış olanlarına bakıyorum. Ehl-i beyte bakıyorum biraz, yüreğime su serpiyor susuzlukları. Servet-i Fünûnda, yaşamış birkaç adama bakıyorum, yüreklerinde büyüttükleri servete... Tarihi olayları yaşandıkları çağa göre hiç değerlendirmiyorum o anda ama. Aşiyan’a çekilen Tevfik Fikret’e, “Beni de yanına al; hem Haluk’a yeni bir defter yazarız belki, hem de çocuklara anlatmamız gereken daha fazla hikayemiz olur, Şermin ve birkaçı daha...” demek istiyorum.  Mehmet Akif’le kavgalarına son vereceğimi bile düşünüyorum, ikisine de yalnızlıktan, kırgınlıktan, susmaktan bahsedersem sorunları hallolacak gibi...

Sana da bunlardan bahsetmek isterdim Rıfkı. Seni geçtim bunlardan bahsedebileceğim herhangi  biri olsun isterdim. Sonra işte bu yalnızlığın, kırgınlığın, susmaların üstüne  ikimizden biri bu sessizliği bozacak , kısacık ama harika bir cümle söylerdi. Ehli-i beyte, ve Servet-i Fünûn’a meydan okuyacak bir cümle. Üzerine tartışmasak da olurdu sonra, o kadar çok her şeyimi tartıştım ki Rıfkı zamanında, senle ve herkesle; vaktiyle dirhem dirhem tartarak bünyeme yerleştirdiğim her şey allak bullak oldu şimdilerde.

Bazı hakikatler var. Bazı güzel adamlar. Bazı sessizlikler. Bazı sabahlara karşı uyuyamayan insanlar.  Eksiklikleri bile tamlık ifade ediyor. Yani eksik oldukları için aslında tamlar. Onu demek istemedim, demek istediğim şu: Eksik olduğu için bütünlüğünü koruyan şeyler ve insanlar var bu dünyada. Yenildikleri için var olmuş, kırgınlıkları yüzünden bir döneme damgasını vurmuş, ve eksik kısımları yüzünden cümleler sahibi...

                "Sen eksik olma Rıfkı... "