Geçenlerde İstanbul'a geldim. Uzaklar belki yakın olur diye. Arayacaktım, bilemedim. "Şimdi iki saatliğine,Yiğit de var hem, te Anadolu yakası, anasının nikahı mesefa zten..." nedenlerini sıraladım kendime. Yakınlarına geldikçe uzaklaştığım insanları düşündüm sonra. Ne kadar yakın, aslında o kadar uzak oluyor bazen dedim. Ya da tam tersi işte. Yani diyeceğim o ki, o kadar yakınsadım ki seni...Bu da böyle bir sebeb-i ithaf olsun.
Öptüm.
http://evanasi.blogspot.com/2012/12/handeye.html
Maalesef hepimiz benzer şeyler yaşıyoruz.
YanıtlaSil''Yani diyeceğim o ki, o kadar yakınsadım ki seni...''Sevdim bu cümleyi.
çok teşekkürler:=))
SilDerler ki insan insanın zehirini alır. Ama bazıları... Sen onlardansın uzak olman üzse de seni tanımış olmanın mutluluğunu azımsayamam iyi ki varsın yavrimom!
YanıtlaSilBirgül dönülmez akşamlar değil sabahların da ufuklarındayım galiba...bana bi el at birgülüm ya:/
Silbüyük ev ablukada der ki olanla olunmaz! son günlerde benim de tepelerim pek karlı pek beyaz nasıl bir dağsam artık! ya devrilicez ya eriyicez ya da patlayacağız du bakalım. http://www.youtube.com/watch?v=YsqywkWkqqo
Sil