Sen beni yanlış anladın Rıfkı-3

Yeşil parkan bana lise dönemlerimde dilimden düşürmediğim solcu marşları anımsatıyor Rıfkı. Sarma tütün içmek, çok nostalcik gibi görünse de Bursa Kalesinde yatmadığın aşikar. Starbucks da Mamak olarak kabul edilebilecek bir yer değil hiç.

Entel adamlarla ilgili söylemlerim çok keskin benim Rıfkı. Entelden koca olmaz. Sevgili hiç olmaz. Her türlü ipneliğe kılıf bulacaklarmış gibi gelir. Benim kuru laflara karnım tok Rıfkı! Bak bu kadar klişe cümleler kurabilirim ben, bu cümleler üzerinden de hayatımı kurarım.

Sosyalizm , komünizm filan güzel şeyler pek tabi Rıfkı. Yani hepimiz bir dönem inandık, bir dönem eşitlik istedik, güzel dileklerimizi dünyaya sunduk. Fakat sonra cırt olduğunu anladık fazlasıyla. “Devrim vaktiyle bir ihtimaldi” evet, ve tüm ihtimaller gibi çok güzeldi.  O ihtimaller içinde yaşatma beni Rıfkı. O kadar uzun cümleleri şimdilerde kaldıramıyorum. Zaten ben genel itibari ile uzun cümleleri kaldıramıyorum. En sevdiğim kitap , Küçük Prens, Şeker Portakalı bir de Martı. Yok, ruhum çocuk olduğundan değil; hayatın özetini minicik cümlelerle elime tutuşturduklarından. En unutulmayan cümlelerin kısa olanlar olduğundan...

Üzgünüm Rıfkı, senden bir yol olmayacak. Yani olabilirsin de, ben tahammül edemiyorum sana. Yeşil parka, sarma sigara, kitap nostaljisinin gideri 25’e kadardır, 35 bunun için çok geç. Güzel ve sana para kazandırtan cümlelerin senin olsun.  Fotoğraflarıma yazdığın öyküleri de nedense samimi bulamadım. Bulamadım işte, zorla değil ya.. Ne bileyim , sanki sahalara  oynuyorsun gibime geldi, çok fazla zorlama olmuşlar. Ben öyle görmek istedim aslında.

O yeşil parkayı çıkar Rıfkı. Siyah kaşe daha çok yakışacak. Kirsiz sakal da güzeldir. Marlboro iç demiyorum, ama kaliteli zehirlen. Benim ne marş ezberleyecek zamanım, ne de onları bağırmaya sesim yetecek şimdilerde. Starbucksta otururuz ama...