Ah Rıfkı aah...

Ne olur böyle tatlı bakmasan Rıfkı, böyle hoş olmasan... İyi niyetin bokunu çıkarmasan. "Sen yorulma, ben gelirim" diye kıçımın dibinde bitivermesen... Benim bütün kaprislerime, eyvallah demesen. Bara girip , on tane ne idüğü belirsiz adamla selamlaştığımda, inceden bir iki laf sokmak yerine, mekanı terkediversen.. "Niye beni aramadın?" sorusuna, "Çok aradım seni Hande..." demesen. Hiç beklemediğim zamanlarda çiçek yollayıp dibimi düşürmesen... Ne olur yani Rıfkı! Blogumu bile fena şeyler görmemek adına okumuyormuşsun! Öleyim, yemin ederim öleyim. Ben ki sana burda paşalar gibi giydiriyorum, feminist feminist oramı buramı sallayıp bağıra bağıra geziyorum. 


Ah Rıfkıcım, sen beni güzel anlama ne olur. Aşık olduğumda pek fena oluyorum ben. Annem de hep sevdadandır diyor işte, sonra da anne bak blog yazdım diyorum. Ama o dönemler biteli epey oldu be Rıfkı. Yani aşk dönemsel bir şey nezdimde. 15'inde yaşar, 18'inde iliklerinde hisseder, 20'sinde üstünden dokunur, 25'inde ise sktir çekersin. Dahası yoktur, dahası olamaz ;dahası sosyal ve ekonomik birliktir, bilinçaltımızın dayattıkları ve dahi evlilik diye yutturduklarıdır. Okul bitti, işe de başladım, askerlik de bittiii, şindii birisini bulmak kaldı diye hayatın başka bir kurumundan mezuniyet  çabasıdır. 


Bazen her yerden mezun olmak istiyor, bazen hepsini bırakmak istiyor, bazen de şimdiki gibi sersem sepelek cümleler kuruyorum ben Rıfkı. Ve bazen bazı şeyler , "iki bira daha fazla içersin"le olmuyor. "Yazın evlensek messelaa" cümlelerinin şaka ile gerçek arasında bir yerde havada asılı durması ürkütücü. Çok işim var Rıfkı, seni sevmiyor değilim Rıfkı, ah be Rıfkı!